Koh-i-Nur

Elmas Münih'teki Kristallerin Krallığı müzesinde sergilenirken

Kuh-i-Nur, (Farsça: کوہ نور‎ , "Işık Dağı," ayrıca Koh-i-Noor ya da Kuh-e Nur da denir), 105.6 metrik karatklık, son kesiminide 21.6 gram ağırlığında ölçülmüş, ve bilinen en büyük elmastır. Kuh-i-Nur'un kökeninin diğer çifti Darya-i-Nur ("Denizin Işığı") ile birlikte Hindistan'ın Andhra Pradeş eyaletinde olduğu düşünülmektedir. Elmas tarih boyunca Hindu, Rajput, Babür, İran, Afgan, Sih ve sert bir şekilde savaşıp elması yağmalayarak elde eden İngiliz yöneticilerine ait olmuştur.

1850'de, elmas İngiliz Doğu Hindistan Şirketi tarafından Duleep Singh'ten ele geçirilmiştir ve Kraliçe Victoria 1877 yılında Hindistan Kraliçesi ilan edildiğinde İngiliz Saray Mücevherleri'nin bir parçası haline gelmiştir. Hindistan ile olan savaşından sonra Nadir Şah tarafından 18. yüzyılda "Kuh-e nur" olarak adlandırılmadan önce, elmas geleneksel olarak Syamantaka-mani ve daha sonra Madnayak ya da "Mücevherlerin Kralı" olarak bilinirdi. Elmas şu anda Kraliçe Elizabeth'in Taçı'nda ve Londra Kulesi'nde sergileniyor.[1]

Kaynakça

  1. ↑ Iradj Amini, ed. (July 20, 2002). "KOH-I-NOOR". United States: Encyclopædia Iranica - Online Version. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151117052712/http://www.iranicaonline.org/articles/koh-i-noor. Erişim tarihi: 2012-08-22.
This article is issued from Vikipedi - version of the 9/15/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.